Մի հարուստ ընկերոջը հարցրեց․
-Ինչ՞ու են ինձ հանդիմանում ժլատության մեջ, երբ հայտնի է, որ ես հրամայել եմ փոխանցել իմ մահից հետո ամեն ինչ, որ ես ունեմ, բարեգործական նպատակի համար։
– Ի պատասխան,-ասաց ընկերը,-ես թույլ կտամ ինձ պատմել, թե ինչպես էր խոզը գանգատվում կովի մոտ, որ իր հանդեպ վատ են վերաբերվում։ «Մարդիկ միշտ խոսում են քո բարությունից և քնքուշ աչքերից։ Իհարկե, դու նրանց կաթ ես տալիս և կարագ, բայց չէ որ ես ավելի շատ եմ տալիս՝ երշիկ, խոզապուխտ և կոտլետներ, մաշկ և մազեր, անգա՛մ իմ ոտքերն են եփում։ Եվ միևնույն է, ոչ ոք ինձ չի սիրում։ Ի՞նչու է այդպես»։ Կովը մի քիչ մտածեց և պատասխանեց․ «Կարող է, այն պատճառով, որ ես այդ ամենը ապրելու ընթացքում եմ տալիս։»
ԱՂԲՅՈՒՐ https://millionstatusov.ru/pritchi/korotkie.html
Էդգար Ստեփանյան 